อัตชีวประวัติ Slick Rick ยอดตำนานนักเล่านิทานในคราบแร็ปเปอร์

Slick Rick กำลังจะเอานิ้วจิ้มรูจมูกตัวเอง

ต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า หากคุณไม่รู้จัก Slick Rick คุณมันไม่ใช่แฟนแท้ฮิปฮอป ออกไป!!....หาของขบเคี้ยวแล้วมานั่งอ่านสนุกๆกันครับ ที่แห่งนี้ใช้แต่ภาษาสุภาพ เหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัยครับ ติดตามอ่านเรื่องราวแร็ปๆที่แรนด้อมฟลาวเวอร์ เราจะจัดส่งให้ถึงบ้านเลยครับ แต่แน่ใจนะครับว่า เข้าถูกที่ นี่มัน Slick Rick นะครับ ไม่ใช่ illslick

เจ้าตัวชื่อ ริกกี้ มาร์ติน ลอยด์ วอลเตอร์ เกิดวันที่ 14 มกราคม 1965 ที่มิชแชม ลอนดอน ครอบครัวเป็นคนจาไมกัน - อิงแลนด์ ตาขวาบอดตั้งแต่เด็กเพราะเศษแก้ว เขาเคยมีประสบการณ์แร็ปที่โรงเรียนมาก่อนกับ Dana Dane อนาคตแร็ปเปอร์ ในปี 1984 ฝีมือของเขาต้องตาต้องใจ Doug E. Fresh และได้ทำงานร่วมกันไม่กี่เพลงในชื่อ Ricky D เขามีโอกาสเปิดตัวครั้งแรกในเพลง La Di Da Di กับท่อนเด็ด La Di Da Di We like to party ด้วยเพลงนั้นนั่นเองได้ถูกใช้เป็นแซมเปิ้ล ไม่ต่างจากเพลงในอัลบั้มที่จะพูดต่อไปนี้ (ท่อนที่ Rick ไม่ได้แร็ปแต่ร้อง คือเพลง Sukiyaki เวอร์ชั่นอังกฤษของ A Taste of Honey)

ต่อมาในปี 1988 เพลง Children's Story ของเขาก็ประสบความสำเร็จอย่างมาก โดยอัลบั้มของเขานั้นสอนให้เด็กหลีกเลี่ยงการใช้ความรุนแรงและอาชญากรรม มองเห็นโลกที่ชั่วร้าย แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุด ต้องยกให้การเขียนเพลงและน้ำเสียงที่นุ่มนวล และน่าสนใจ

แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ศาลตัดสินเขา 7 ปีตั้งแต่ปี 1990 ฐานยิงหลานชายตัวเองถึงแก่ชีวิต (หลานชายเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว โกงเงินเจ้าตัวและจะขู่ข่าทั้ง Rick และแม่เขา ถึงขั้นยิงขู่ เขาจึงยิงหลานชายตายเพื่องป้องกันตัวและพลาดไปโดนคนอื่นบาดเจ็บ) ส่งผลทำให้สองอัลบั้มต่อมา ทำยอดขายได้ต่ำ อัลบั้มที่ 3 Behind Bars กล่าวถึงชีวิตและความกลัวระหว่างอยู่ในคุก แต่เขาก็กลับมาอีกครั้งในปี 1999 ในอัลบั้ม The Art of Storytelling ซึ่งสไตล์การแร็ปเปลี่ยนไป แต่ก็ถือว่าเป็นการกลับมาของเขา เพราะมียอดขายถึงล้านแผ่น

จากนั้นเขาก็หยุดแร็ปอีกครั้ง เพราะโดนจับฐานอพยพเข้าประเทศ ทำให้ไม่ได้เริ่มงานเพลงซักที ปัจจุบัน 15 เมษายน 2016 เขาได้เป็นพลเมืองอเมริกันเต็มตัว ผลงานเพลงมีประปราย แค่เงินจากลิขสิทธิ์แซมเปิ้ลเพลงเก่าๆก็อิ่มหนำแล้ว

ข้อคิดประจำวัน// ถ้าเอาแอปเปิ้ลยัดรูจมูกได้ ก็เอาทุเรียนยัดรูตูดได้